onuçağustos

gözlerinde yanan ateşler
karanlığın dumanında
tatlı bir fısıltı gibi
esti bütün saçlarımda
uçuşan mavi pırıltılar
kendime gelmem için
öptüler gözbebeklerimi.
duymadım ve görmedim sanki hiç
ben senin mavi gözlerini
hastalıklı vücutlar gibi eridi bedenim
sensizliğin yalnızlık gölüne dalarken
gözlerin yaktı benliğimi
eflatun bulutlar dudaklarımdan geçerken
yeşille mavi arası mutluluklar
pembe gülüşlerle birleşince
arayıp durur oldum seni
ve senliliğe hayran oldum
sensizliğe düşman olduğum gibi